De filosoof René Descartes stelde ooit dat lichaam en geest twee gescheiden werelden zijn.
Een gedachte die de basis vormde voor onze medische én geestelijke gezondheidszorg.
En hoewel we inmiddels zóveel meer weten over trauma, stress, het zenuwstelsel en de kracht van verbinding…
werkt de reguliere zorg nog steeds alsof hoofd, lijf en hart niets met elkaar te maken hebben.
Last van je darmen? Dan ga je naar de huisarts.
Paniek, rouw, uitputting, trauma? Dan stuur je het hoofd naar de GGZ.
Alsof je systeem geen geheel is.
Alsof gevoelens geen lichamelijke sporen nalaten.
Alsof het lijf er niet toe doet bij psychisch herstel.
En dat heeft gevolgen.
We zien een enorme toename aan chronische ziektes.
Mensen met onbegrepen klachten, uitputting, pijn, auto-immuunproblemen, stemmingsstoornissen.
Steeds jonger. Steeds langduriger.
Het wordt vaak ‘chronisch’ genoemd
maar is het niet juist een teken van hoe onvoldoende we werkelijk kijken?
Want klachten hebben een reden.
Ze dragen een boodschap.
Ze zijn een uitnodiging om te luisteren naar wat vastzit, wat nog niet gezien is, wat gevoeld wil worden.
Maar als we die uitnodiging blijven overslaan, blijft het lichaam roepen.
En dan wordt er gezegd: je moet er maar mee leren leven.
Levenslang.
Met iets dat misschien helemaal geen levenslange last hoefde te zijn, maar een roep om heling, om verbinding, om integratie.
Wat we nodig hebben, is zorg die naar het geheel kijkt.
Niet alleen naar de klachten, maar naar de mens.
Niet óf lichaam óf geest, maar beide.
In samenhang. In relatie. In afstemming.
Het is tijd voor écht holistisch werken.
Niet als modewoord, maar als noodzaak.
We zijn geen losse onderdelen.
We zijn één systeem.
Ik heb zelf jarenlang in de reguliere GGZ gewerkt.
En dit, die knip tussen lichaam en geest, het gemis aan samenhang was één van de redenen dat ik daar vertrok.
Het voelde alsof ik niet werkelijk iets kon betekenen, terwijl ik diep vanbinnen wíst dat het anders kon.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over het totale gebrek aan spiritueel besef.
Maar dat… is voor een volgende post
Reactie plaatsen
Reacties