Er zijn van die zinnen die in je lijf blijven hangen.
“Het stopt bij mij.”
Of: “Ik wil niet dat mijn kinderen dit ook moeten dragen.”
Als je dit herkent, ben je misschien een cycle breaker.
Degene in de familielijn die stopt met zwijgen. Die stilvalt bij wat nooit gevoeld is. Die trauma niet langer doorgeeft, maar aankijkt, voelt, en heelt.
In deze blog neem ik je mee in wat intergenerationeel trauma is, hoe het doorwerkt in je systeem en hoe voorouderheling je kan helpen om diepgewortelde patronen te doorbreken.
Wat is intergenerationeel trauma?
Intergenerationeel trauma, ook wel transgenerationeel trauma genoemd, is trauma dat van generatie op generatie wordt doorgegeven.
Het gaat niet alleen over de zichtbare verhalen, maar juist ook over wat verzwegen is. Over pijn die niet verwerkt kon worden en zich stilletjes in het familiesysteem nestelde.
Denk aan:
– oorlogstrauma’s
– migratie en verlies van worteling
– misbruik binnen de kerk
– familiegeheimen
– vaders die hun plek niet konden innemen
– moeders die te veel zijn gaan dragen
– geweld of misbruik
– armoede of gebrek aan veiligheid
Dit soort trauma’s leven vaak voort via onbewuste patronen, overtuigingen of gedragingen. Zelfs als we ‘rationeel’ niks weten, kan het lichaam iets onthouden. Denk aan een diepe onrust, een gevoel van tekort, moeite met grenzen of een constante alertheid in het zenuwstelsel.
Wat niet geheeld werd, wordt vaak herhaald, totdat iemand besluit: het stopt hier.
Hoe dragen we patronen van onze voorouders?
Soms voel je iets dat niet alleen van jou lijkt te zijn. Een zwaarte. Een terugkerend thema. Een blokkade die niet helemaal te plaatsen is.
Familiesystemen werken als netwerken. Wat één generatie niet kon dragen, wordt vaak onbewust overgedragen. Via loyaliteit. Via stilte. Via de behoefte om erbij te horen.
En soms zelfs via iets dat voelt als een energetische familiebedrading, een onderstroom waarin pijn, overtuigingen en overlevingsstrategieën als het ware worden ‘doorgegeven’, zonder dat daar ooit woorden aan zijn gegeven.
De wetenschap spreekt intussen ook over epigenetica: hoe intense levenservaringen invloed kunnen hebben op de expressie van genen, en dus letterlijk kunnen worden doorgegeven aan volgende generaties.
Ons lichaam is een drager van herinneringen. Van emoties die nooit afgemaakt zijn. Van rouw die bevroren raakte. Van pijn die nooit werd erkend.
De rol van de cycle breaker
De cycle breaker is vaak hooggevoelig, verantwoordelijk, wijs voor haar leeftijd.
Ze voelt wat anderen liever wegstoppen.
Ze vangt signalen op die niemand uitspreekt.
Ze draagt vragen waarvoor nooit ruimte was.
Ze is vaak diegene in de familie die het niet meer kan negeren.
Ze voelt meer. Vraagt meer. Past niet zomaar in het systeem.
Ze ziet patronen die eerder nooit benoemd werden:
– de emotionele afwezigheid
– de destructieve relaties
– het zwijgen, vermijden of pleasen
– het altijd doorgaan en niet voelen
Vaak voelt dit werk als zwaar. Als een verantwoordelijkheid die je nooit gevraagd hebt, maar wel voelt. Het pad van de cycle breaker is rauw én krachtig. Je bent de eerste die stopt met doorrennen. Die het lichaam hoort. Die het kind in zichzelf serieus neemt.
Maar het is ook een pad van eenzaamheid, van loskomen van oude structuren, van kiezen voor jouw waarheid – zelfs als dat schuurt met hoe ‘het hoort’.
Wat is voorouderheling?
Voorouderheling is het proces van bewust stilstaan bij wat je meedraagt uit je familielijn.
Het is niet gericht op ‘fixen’, maar op voelen wat er nog leeft. Op het openen van ruimte in je systeem, zodat je kunt erkennen wat erkend wil worden, en bedding kunt geven aan wat nog geen plek had.
In mijn praktijk werk ik op een lichaamsgerichte en traumasensitieve manier met het thema voorouderheling. Dat betekent:
– vertragen
– afstemmen op je lichaam
– bedding creëren voor wat zichtbaar wil worden
– werken met delen in jou die geraakt worden
– systemisch kijken naar jouw plek en je familielijn
Het gaat niet om een ritueel ‘van buitenaf’, maar om een innerlijke beweging. Een thuiskomen in jezelf, juist door dat wat nog niet gezien of gevoeld werd, zachtjes te verwelkomen.
Voorouderheling is geen eindpunt. Het is een proces. En jij bepaalt het tempo.
Jij hoeft het niet alleen te dragen
Als jij degene bent die het anders wil doen, die patronen doorbreekt, die de familiegeschiedenis wil begrijpen en helen, weet dan: je bent niet alleen.
Jouw gevoeligheid is geen zwakte.
Jouw vragen zijn geen last.
Jij voelt wat generaties voor jou niet konden voelen.
Je draagt het misschien, maar je bént het niet.
En je mag het afleggen. In jouw tijd. In jouw lijf. In jouw bedding.
Voel je een ja?
Je bent welkom voor een sessie of een kennismaking.
Samen stemmen we af wat klopt voor jou.
Meer lezen over voorouderheling? Bekijk de pagina: www.harte-vuur.nl/voorouderheling
Reactie plaatsen
Reacties